Tragedia w Jeleniej Górze wstrząsnęła całą społecznością szkolną. Uczniowie i nauczyciele zmagają się z traumą po stracie Danusi.

Szkoła Podstawowa nr 10 w Jeleniej Górze do niedawna była dla wszystkich uczniów bezpiecznym miejscem. Dzisiaj przypomina twierdzę. Przed szkołą stoją radiowozy, rodzice i dziadkowie odbierają dzieci po lekcjach. Wszyscy komentują między sobą to, co wydarzyło się w ostatnich dniach. Niedaleko szkoły zginęła 11-letnia Danusia. Zabić miała ją 12-latka z tej samej szkoły. “Fakt” rozmawiał z mamą dwóch chłopców, którzy uczą się w tej szkole. Za jej zgodą i w obecności rodzica rozmawialiśmy z 13-letnim Filipem o traumie, którą przeżywają uczniowie placówki. — Jak to się stało, nie chciałem iść do szkoły, bałem się — mówi Filip. Nie ukrywa, że podobnie zareagowali jego rówieśnicy.

15 grudnia nieopodal Szkoły Podstawowej nr 10 w Jeleniej Górze znaleziono ciało martwej 11-latki. Miała liczne rany kłute na ciele. Wcześniej jeden z uczniów szkoły zauważył szamotaninę dwóch dziewczynek. Powiadomił tatę, by wezwał służby. Sprawczynią ataku i zabójstwa miała być 12-latka. Obie dziewczynki uczyły się w SP nr 10. Sąd rodzinny zdecydował o zastosowaniu środka tymczasowego wobec 12-latki. Nie ujawnił jednak jakiego, kierując się dobrem postępowania i nieletniej.

Płakałem, powiedziałem mamie, że nie pójdę do szkoły — opowiada Filip. W poniedziałek (15 grudnia) późnym wieczorem, kilka godzin po zdarzeniu, rozmawiał długo o tym wszystkim z mamą. Wieść o śmierci Danusi rozchodziła się lotem błyskawicy. Docierały do niego coraz bardziej wstrząsające informacje. Chłopiec nie potrafił sobie tego poukładać.

— Było bezpiecznie w tej szkole — mów Filip, mając łzy w oczach. — Wątpię, żeby było tak, jak dawniej. Będzie inaczej, teraz nie da się tego poukładać. Chciało się iść do szkoły, tak fajnie było, idealnie. Każdego znam, wszyscy się witają. Nie było hejtu, agresji. A teraz… Jak jest? — zastanawia się i milczy przez chwilę.

Gadam z każdym. Witamy się, jesteśmy tacy obojętni, jak nieobecni. Nie da się tego wytłumaczyć, opisać. Jest strach, nie mam zaufania do kolegów, koleżanek. Boimy się, chociaż każdy przed drugim zgrywa, że niby jest normalnie, ale tak nie jest. Niektórzy próbują zaśmiać się, żartować, ale wiem, że to śmiech przez łzy — opowiada to, co przeżywają uczniowie za murami szkoły.

W szkole uczy się kilkuset uczniów. Filip przyznaje, że najtrudniejszy był wtorek i pierwsze lekcje po tragedii.

— Wszyscy wiedzieli, o kogo chodzi. Tylko jedna Danusia jest w szkole — dodaje.

Pierwsza lekcja. — Wszystkie panie płakały, razem z nimi płakaliśmy. Najbardziej klasa 5B, gdzie uczyła się Danusia. Były rozmowy z wychowawcami, spotkania z psychologami. W szkole jest 15 psychologów, ale my to musimy sami zrozumieć… Jest trudno i smutno — zauważa.

Filip mówi, że wszystkie dzieciaki znają się w szkole. 12-latka, którą zajmuje się sąd rodzinny, zachowywała się normalnie.

— Śmiała się, rozmawiała z koleżankami — wspomina Filip.

Nie wie, co mogło się zdarzyć w ciągu ostatnich dni, że w poniedziałek, 15 grudnia przyniosła do szkoły w plecaku trzy noże.

— Miała finkę i dwa kuchenne noże, dowiedzieliśmy się o tym po zabójstwie — stwierdza Filip.

Dodajmy, że nóż, który miał posłużyć jej do ataku, wrzuciła do śmietnika. Kolejne miały być w krzakach. Dwa dni po tragedii na miejscu policjanci szukali ich wykrywaczem metalu.

Nie da się tego wszystkiego poukładać. Każdy mógł tam być. Ona stała przy przejściu, którędy chodzimy do domów na skróty. Było po lekcjach. […] Już w szkole mogło dojść do tragedii, ona miała noże kuchenne w plecaku. […] Danusia nie mogła nic zrobić. To nie była żadna bójka o chłopaka — Filip zaprzecza pierwszym informacjom, jakie pojawiły się tuż po zdarzeniu, jakoby dziewczynki miały się pokłócić o chłopaka.

— Danusia nigdy nie zaczepiała nikogo. Danusia nie zdążyła się bronić, była taką grzeczną dziewczynką, dla niej przemoc była obca — zauważa mama Filipa. Filip dementuje też, by pod garażami w sąsiedztwie szkoły obie dziewczynki piły kiedykolwiek alkohol czy brały narkotyki. — To nieprawda, to bardzo krzywdzące. Z naszej szkoły nikt tam nigdy nie wystawał — mówi stanowczo trzynastolatek.

W tej dzielnicy nie ma patologii, wymarzona dzielnica do mieszkania. Bloki, domki i działki nad rzeką, do niedawna spokojna okolica — zauważa mama Filipa.

Nowe ustalenia w sprawie zabójstwa 11-latki. Co łączyło dziewczynki. Koledzy zdradzają

Do domu miała zaledwie kilka minut. Doszło do tragedii. Odtworzyliśmy drogę 11-latki