Horror w Świętochłowicach. Przez 27 lat była zamknięta w małym pokoju. “Zaczęło się od głosów…”

42-letnia Mirella przez 27 lat była zamknięta przez swoich rodziców w jednym pokoju w ich mieszkaniu w bloku w Świętochłowicach. Sąsiedzi byli przekonani, że kobieta zaginęła, gdy była nastolatką. Tak mówili im rodzice dziewczyny. — Wszystko zaczęło się od głosów dobiegających z tego mieszkania. Był bardzo późny wieczór, gdy wezwaliśmy policję — mówi pani Luiza, sąsiadka z bloku, która nagłośniła sprawę Mirelli. Wtedy koszmar wyszedł na jaw. Losem kobiety przejęły się trzy przyjaciółki. Założyły zbiórkę na pomagam.pl. — Rodzice wyrządzili Mirelli wielką krzywdę. Wierzymy, że ta dziewczyna odzyska swoje życie — mówi Aleksandra Salbert i jej koleżanki.

Fakt” opisał przerażająca historię Mirelli ze Świętochłowic. Ostatni raz wyszła z domu w wieku 15 lat. Kobietę w stanie krytycznym — wychudzoną, z ranami nóg sięgającymi kości — uratowano dopiero po interwencji sąsiadów, którzy wezwali policję i pogotowie. Była w tragicznym stanie. Przez trzy dekady Mirella nie miała kontaktu ze światem — nigdy nie była u lekarza, dentysty ani fryzjera, nie miała nawet dowodu osobistego. Całe życie spędziła w jednym pokoju, nie miała nawet własnych ubrań.

Sąsiedzi myśleli, że Mirella zaginęła, gdy miała 15 lat. Tak sąsiadom z bloku, znajdującego się w centrum Świetochłowic, mówili jej rodzice. Tym dociekliwszym, którzy dziwili się, że nikt wówczas nie szukał nastolatki, rodzice Mirelli mieli wpajać, że wróciła do biologicznych opiekunów. Dramat Mirelli wyszedł na jaw dopiero 29 lipca 2025 r.

Wszystko zaczęło się od głosów dobiegających z tego mieszkania. Był bardzo późny wieczór, gdy wezwaliśmy policję — mówi pani Luiza, sąsiadka z bloku. — Byliśmy w szoku, gdy policja i pogotowie wyprowadziło z mieszkania Mirellę. Wyglądała, jak staruszka, zaniedbana, z ranami na nogach. To był szok dla wszystkich, że przez tyle lat ona mieszkała w całkowitej izolacji. Pamiętam ją z dzieciństwa. Była normalnym zdrowym dzieckiem, biegałyśmy po podwórku, po drzewach, nigdy nic jej nie było, to była zdrowa nastolatka — dodaje.

Pomoc dla Mirelli. Założyły zbiórkę na portalu pomagam.pl
Luiza i jej przyjaciółki, Laura oraz Aleksandra Salbert postanowiły pomóc Mirelli, która straciła połowę życia. — Nie wyobrażam sobie, że ktoś zamyka moją córkę w niewoli. Gdy pogotowie ją zabrało, przez dwa miesiące odwiedzałyśmy ją w szpitalu — dodaje Aleksandra Salbert.

Człowiek, który żyje w zamknięciu tyle lat, jest w stanie nabawić się różnych chorób. Mirella nam powiedziała, że ostatni raz była na dworze, gdy skończyła 15 lat. Rodzice nie chcieli, by ona wychodziła. Jakimś sposobem udało im się to uczynić. Normalnym ludziom wydaje się to niemożliwe, a jednak tak się stało. Przetrzymywali ją z jakiegoś powodu, śledczy powinni to wyjaśnić — dodaje pani Ola.

— Ta historia wydaje się nieprawdopodobna, ale to prawda. Sąsiadom mówiono, że ich córka zaginęła. Ale nikt jej nie szukał, wtedy zmienili wersję. Twierdzili, że wróciła do swoich biologicznych rodziców — dodaje pani Ola. — Ludzie już nie dopytywali.

Ostatni raz Mirella widziana była w 1997 roku
Przyjaciółki, które chcą pomóc Mirelli, same zachodzą w głowę, dlaczego 15-letnia dziewczyna przestała chodzić do szkoły i nikt się tym nie przejął. — To był rok 1997, gdy ślad po Mirelli zaginął. Tym powinni się zająć śledczy, chociaż sprawa pewnie się już przedawniła — dodają kobiety.

Moja teściowa lata temu mieszkała w tym bloku. Odkąd pamiętam, w mieszkaniu państwa K. zawsze były zamknięte okna. Dalszego zdrowa nastolatka dała się w nim zamknąć? To jest pytanie — dodaje pani Laura. — Jak wyciągnęli Mirellę z tego mieszkania, jej nogi wyglądały strasznie. Były w obrzękach limfatycznych, ona nie chodziła, była cała wychudzona. To rodzice zgotowali jej piekło. Gdyby nie sąsiedzi, kto wie, jakby się to wszystko skończyło.

“Mirella musi wrócić do społeczeństwa”
Aleksandra Salbert i jej dwie koleżanki bardzo się przejęły losem Mirelli. — Do szpitala chodziliśmy prawie codziennie. Mirella jest bardzo fajną dziewczyną, ma tyle marzeń. Nigdy nie była u lekarza, nie miała dowodu, nie była ubezpieczona, to nie jest normalne — dodaje Aleksandra Salbert. — Po tylu latach leżenia w łóżku nabawiła się przykurczy, powinna mieć stałą rehabilitację.

— Gdy ją podleczono w szpitalu, ona na tych nogach chodziła normalnie. Była taka uśmiechnięta, gdy nas widziała, pragnęła towarzystwa, rozmowy z drugim człowiekiem. Pamiętała smak lodów z McDonald’s, tak bardzo chciała je zjeść, pójść do zoo — dodaje pani Laura.

Mirella się zgodziła, by opisać jej tragiczną historię i pomóc. Ona nie ma ubezpieczona, nie jest zarejestrowana nawet jako bezrobotna, bez pieniędzy, ona dla systemu nie istnieje — dodaje Aleksandra Salbert. — Dlatego założyłyśmy zbiórkę, na portalu pomagam.pl. Kupiłyśmy jej maści, kurtkę, buty, bo nic nie miała. Chcemy jej pomagać długofalowo, zapewnić także opiekę prawną. Proszę sobie wyobrazić, że jak ją pogotowie z domu zabierało, była tylko w samej podomce, nie miała nawet bielizny — dodaje pani Laura. — Ona jest inteligentną osobą, pomimo tego, co jej się przytrafiło. Nie wiemy, co się działo w jej pokoju przez te 27 lat, może ma syndrom sztokholmski. Ale wiemy jedno, że ona musi wrócić do społeczeństwa.